Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα:

«Η Ρωσία δεν έχει ψευδαισθήσεις»

για τις ειρηνευτικές συνομιλίες

Η Ντάρια Μίτινα, γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Κεντρικής Επιτροπής του Ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος (ΟΚΠ) στη Ρωσία και ο Σαΐντ Γκαφούρωφ, μέλος του Γενικού Συμβουλίου του συνδικάτου Νόβι Τρουντ («Νέα Εργασία»), μιλούν στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη, στο TPP.

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Οι δύο Ρώσοι κομμουνιστές επισκέφτηκαν την Αθήνα για να συμμετάσχουν στην πολιτική εκδήλωση «Ο Τραμπ-ούκος σπέρνει το Χάος» που διοργανώθηκε από το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) την Πέμπτη 6 Μαρτίου, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

Το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα (ΟΚΠ) ιδρύθηκε το 2014 από νυν και πρώην μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), που αποτελούσαν τη λεγόμενη εσωκομματική αριστερή αντιπολίτευση, καθώς και από τη Διαπεριφερειακή Ένωση Κομμουνιστών, το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα , το Αριστερό Μέτωπο, το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα-CPSU, την Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, καθώς και μια σειρά από ανεξάρτητα συνδικάτα και πολίτες.

Από το 2020 το ΟΚΠ βρίσκεται σε συζητήσεις με το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ), ενώ το 2023 τα δύο κόμματα πραγματοποίησαν διακομματική συνδιάσκεψη στη Μόσχα, ξεκινώντας διαδικασία οργανωτικής ενοποίησης. Όπως αναφέρεται στο πρόγραμμάτα του ΟΚΠ «παρά τις διαφορετικές θέσεις κάθε μέρους του κομμουνιστικού κινήματος στην αξιολόγηση του παρελθόντος ή στη μελλοντική κοινωνία που φιλοδοξούμε, σήμερα υπάρχει ανάγκη να γίνουν βήματα για να ενωθούν οργανωτικά όλοι οι μαρξιστές-λενινιστές της χώρας…».

Αλλού στο πρόγραμμά του, το ΟΚΠ αναφέρει πως «η εμφάνιση μιας παγκόσμιας ταξικής κοινωνίας αναπόφευκτα γεννά μια τάση προς τη συγκρότηση ενός “παγκόσμιου” κράτους, ενός παγκόσμιου μηχανισμού βίας. Τα αντικειμενικά οικονομικά συμφέροντα του καπιταλιστικού “κέντρου” απαιτούν την πολιτική υποταγή του υπόλοιπου κόσμου. Και όλο και περισσότερο, το “κέντρο” συμπληρώνει τον οικονομικό καταναγκασμό με πολιτική και στρατιωτική πίεση. Τον ρόλο του παγκόσμιου αστυνόμου έχουν αναλάβει οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες χρησιμοποιούν ως πρόσθετη ένοπλη δύναμη το μπλοκ του ΝΑΤΟ, που είναι υποτελείς τους». Σύνθημα του ΟΚΠ είναι το «Προλετάριοι του κόσμου, ενωθείτε» από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.

«Το βιοτικό επίπεδο στη Ρωσία αυξάνεται, παρά τις κυρώσεις»

Ξεκινήσαμε ρωτώντας τον Γκαφούρωφ για την οικονομική κατάσταση στη Ρωσία, μετά την επιβολή των δυτικών κυρώσεων. «Η οικονομική κατάσταση στη Ρωσία είναι πολύ καλή. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ανεργία. Φυσικά, η Ρωσία είναι μια ετερογενής χώρα και υπάρχουν μερικές πολύ μικρές περιοχές με ανεργία, αλλά γενικά σε εθνικό επίπεδο έχουμε σχεδόν 2%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Οι μισθοί των εργαζομένων αυξάνονται πιο γρήγορα από τον πληθωρισμό» απάντησε.

Σχετικά με τις κυρώσεις ανέφερε πως δημιουργούν προβλήματα, όπως για παράδειγμα με τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων: «Τα ανταλλακτικά είναι ακριβά για τα αυτοκίνητα και δεν μπορεί κανείς να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο, εκτός αν είναι κινέζικο ή ρωσικό. Όλα τα εργοστάσια παραγωγής αυτοκινήτων, μικρά εργοστάσια παραγωγής αυτοκινήτων που ανήκουν σε Ευρωπαίους και Ιάπωνες είναι κλειστά αυτή τη στιγμή. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητό μου είναι ένα ιαπωνικό αυτοκίνητο Nissan, το οποίο παράγεται στην Ευρώπη και είναι δύσκολο να βρεις ανταλλακτικά, αλλά είναι ακόμα δυνατό. Είναι πιο ακριβό και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να τα παραγγείλεις».

«Επίσης υπάρχει πρόβλημα στους ταξιτζίδες και το ξέρουμε γιατί το συνδικάτο μας έχει ένα μεγάλο σωματείο εκεί. Η κυβέρνηση πέρασε έναν νέο νόμο ότι οι ταξιτζήδες θα παίρνουν επιδοτήσεις αν χρησιμοποιούν αυτοκίνητα ρωσικής κατασκευής. Οι ευρωπαϊκές και ιαπωνικές εταιρείες έκλεισαν τα εργοστάσιά τους στη Ρωσία και το ρωσικό Lada δεν είναι κατάλληλο για τους ταξιτζήδες. Αλλά γενικά, είναι ένα πολύ μικρό πρόβλημα» εξήγησε ειδικότερα.

Ωστόσο, συμπληρώνει πως «γενικά η κατάσταση παραμένει πολύ καλή. Στην πραγματικότητα, δεν νιώθουμε ότι ζούμε σε μια χώρα που είναι σε πόλεμο. Ζούμε, ξέρετε, υπό κανονικές συνθήκες, όπως είναι η κανονική ζωή και αυτό είναι καλό, φυσικά, αλλά δεν είναι κατάλληλο για την περίσταση. Δεν πρέπει να είμαστε τόσο αδιάφοροι, γιατί είμαστε σε πόλεμο που επηρεάζει την οικονομία. Και έτσι, χθες, όταν έγινε η πρώτη απόπειρα να επιτεθούν στην περιοχή της Μόσχας, αυτό άλλαξε και υπάρχει μια εγρήγορση». Συγκεκριμένα, αναφέρεται στη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ουκρανική επίθεση, που πραγματοποίησε το Κίεβο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) στη Μόσχα, την Τρίτη 11/3, αλλά αποκρούστηκε από τις ρωσικές δυνάμεις αεράμυνας.

«Φυσικά υπάρχει πρόβλημα με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες με τα τραπεζικά επιτόκια» σημειώνει, «αλλά αυτό είναι κακό μόνο για τον ιδιωτικό τομέα. Οτιδήποτε σχετίζεται με την κρατική στήριξη και αυτό ισχύει για τη ρωσική βιομηχανία, τη γεωργία και την υψηλή τεχνολογία, πήρε επιδοτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουν χρήματα από τον προϋπολογισμό και δεν χρειάζεται πραγματικά να πάνε για δάνεια σε τράπεζες. Βέβαια, όσον αφορά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, αλλά οι ρωσικές επιδοτήσεις δεν απευθύνονται μόνο σε μεγάλες εταιρείες, αλλά τώρα και σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις».

Όπως εξηγεί «μια από τις βασικές αρχές του Πούτιν ως πρωθυπουργού, ήταν ότι μπορείς να λύσεις τα προβλήματα του προϋπολογισμού με μέσα νομισματικής πολιτικής και το αντίστροφο. Και αυτό έγινε επιτυχία. Έτσι, σε γενικές γραμμές, η βιομηχανική παραγωγή και η γεωργία αυξάνονται στη Ρωσία. Και εννοώ, πως για παράδειγμα ερχόμαστε στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια κάθε χρόνο, με εξαίρεση την πανδημία και βλέπουμε ότι το βιοτικό επίπεδο πέφτει μετά την κρίση του 2008, που οι Ευρωπαίοι, οι Έλληνες και διεθνείς τραπεζίτες ήπιαν το αίμα της ελληνικής εργατικής τάξης. Στη Ρωσία συμβαίνει το αντίστροφο. Το βιοτικό επίπεδο αυξάνεται».

Σχετικά με την συνεργασία με τις χώρες BRICS αναφέρει πως «ο περιοριστικός παράγοντας της ρωσικής βιομηχανίας είναι ότι δεν έχουμε αρκετή εργατική τάξη. Η Ρωσία δεν μπορεί να παράγει όλα αυτά τα μικρά καταναλωτικά αγαθά που χρειάζεται. Τώρα, έχουμε πολλές εισαγωγές από Κίνα, Ινδία, Νότια Αφρική και αυξάνονται από τη Βραζιλία, ενώ πλεόν μιλούν για ένα διεθνές σύστημα διακανονισμού πληρωμών. Για να καταλάβετε, στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να πληρώσω με κάρτα. Πρέπει να έχω μετρητά μαζί μου παντού. Οπότε σε αυτό το θέμα οι κυρώσεις λειτουργούν. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν ανησυχούν για το μέλλον τους. Αν θέλουν, μπορούν να βρουν δουλειά. Έχω την αίσθηση επίσης ότι οι ρωσικοί μισθοί είναι υψηλότεροι από ό,τι στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι και τόσο σταθεροί, επειδή ο πληθωρισμός είναι υψηλός».

«Οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στον Ειρηνικό, ενώ το θέατρο πολέμου στον Ατλαντικό αφήνεται στην Ευρώπη»

Στη συνέχεια ρωτήσαμε τη γνώμη τους για τις εξελισσόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες στην Ουκρανία μετά την εκλογή Τραμπ. Ο Γκαφούρωφ εξηγεί πως «η πολιτική ασφαλείας των ΗΠΑ βασίζεται σε 10ετή προγράμματα. Το σημερινό πρόγραμμα τελειώνει το 2031 και από αυτό εξαρτώνται τα πάντα. Όλα τα νομοσχέδια, το στρατιωτικό δόγμα, η στρατηγική ασφάλειας στις ΗΠΑ, μέχρι τα διατάγματα και τα εργοστάσια για την παραγωγή όπλων, βασίζονται σε αυτό το δεκαετές πρόγραμμα, που εκπονήθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ. Η βασική ιδέα της 10ετούς στρατηγικής των ΗΠΑ είναι πως ο κύριος κίνδυνος είναι η Κίνα, ενώ η Ρωσία είναι στη δεύτερη ή τρίτη θέση».

«Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν δύο πιθανά θέατρα πολέμου, ο Ειρηνικός και ο Ατλαντικός. Οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν όλους τους πόρους τους στον Ειρηνικό, ενώ το θέατρο πολέμου στον Ατλαντικό πλέον αφήνεται για τα μικρότερα μέλη του ΝΑΤΟ, δηλαδή την Ευρώπη. Η Ευρώπη, φυσικά, δεν θέλει να δώσει περισσότερα για εξοπλισμούς, αλλά ο Τραμπ πιέζει σε αυτή την κατεύθυνση και θα πρέπει όταν μιλάμε για διαπραγματεύσεις για την ειρήνη να θυμόμαστε αυτή τη στρατηγική της κυβέρνησης Τραμπ» προσθέτει.

«Τώρα αντικείμενο των διαπραγματεύσεων είναι η ατζέντα των συναντήσεων του Λαβρόφ και όλων των υπουργών με τους Αμερικανούς ομολόγους τους, και στη συνέχεια του Πούτιν και του Τραμπ. Πιθανόν να γίνει, αλλά δεν έχουν συμφωνήσει ούτε καν στην ατζέντα, γιατί ο Τραμπ θέτει επιτακτικά το ζήτημα του ουκρανικού χρέους, καθώς είναι πάρα πολύ μεγάλο. Ο Τραμπ πιστεύει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, ώστε να πάρει ένα μερίδιο του ουκρανικού χρέους. Δεν συμφώνησαν με τον Πούτιν. Είναι κατανοητό. Πέντε περιοχές της πρώην Ουκρανίας αποτελούν ήδη, σύμφωνα με το ρωσικό σύνταγμα, τμήμα της Ρωσίας. Και ο Τραμπ λέει, εντάξει, αλλά να πάρετε μερίδιο του ουκρανικού χρέους. Και η Ρωσία είπε, όχι» αναφέρει.

Η Μίτινα προσθέτει με τη σειρά της πως «οι προτάσεις που ακούγονται είναι περισσότερο επωφελείς για την Ουκρανία παρά για τη Ρωσία. Η Ρωσία δεν έχει ψευδαισθήσεις. Έχουμε την εμπειρία των δύο συμφωνιών του Μινσκ και της συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης. Δεν έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Η συμμετοχή της Ρωσίας στις διαπραγματεύσεις είναι με βάση το τι συμβαίνει αντικειμενικά στα πεδία των μαχών. Η Ουκρανία εμφανίζεται να συμφωνεί με κατάπαυση του πυρός 30 ημερών, ώστε να πει πως η μπάλα να είναι στη ρωσική πλευρά». Ο Πούτιν επανέλαβε κατά την προσφατη επίσκεψή του στη Λευκορωσία, πως θα έβλεπε θετικά τον τερματισμό του πολέμου με ειρηνικά μέσα, αρκεί να οδηγεί σε μακροχρόνια ειρήνη και να άρει τις βαθύτερες αιτίες αυτής της σύγκρουσης, ενώ χαρακτήρισε «ασαφή» την πρόταση για μια εκεχειρία 30 ημερών.

«Στην Ουκρανία δεν υπάρχουν αριστερά κόμματα»

Η Μίτινα θεωρεί ότι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να έρθει μόνο «με την καταστροφή του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου, αλλά μέχρι τώρα δεν ξέρουμε πόσος χρόνος θα χρειαστεί». Η ίδια ανέφερε πως «όταν ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση, ο Πούτιν ήλπιζε σε πολιτικές αλλαγές στο Κίεβο, αλλά αυτό δεν συνέβη». «Η πρόταση να γίνουν εκλογικές εκλογές στην Ουκρανία είναι αμφιλεγόμενη, επειδή στην παρούσα κατάσταση ο Ζελένσκι μπορεί να βάλει όποιον πρόεδρο θέλει. Αυτός καθορίζει τον κατάλογο των υποψηφίων» προσέθεσε, υπενθυμίζοντας την απαγόρευση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Ουκρανία. «Δεν είναι το θέμα η αντικατάσταση του Ζελένσκι με κάποιον άλλο. Ολόκληρη η πολιτική πορεία της Ουκρανίας, πρέπει να αλλάξει» συμπεραίνει.

Ο Γκαφούρωφ συμπληρώνει πως «οι άνθρωποι στη Δύση το ξεχνούν ότι δεν υπάρχουν αριστερά κόμματα στην Ουκρανία. Όλα τα κόμματα είναι απαγορευμένα και απαγορεύονται με πολύ επιθετικό τρόπο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Προοδευτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, η Μπορότμπα, όλες οι τροτσκιστικές οργανώσεις». «Αν πεις “προλετάριοι του κόσμου, ενωθείτε” ή αν βγεις στους δρόμους και τραγουδήσεις τη Διεθνή στην Ουκρανία, κινδυνεύεις με 5-10 χρόνια φυλάκιση». Μάλιστα, προσθέτει πως «ακόμη και οι φιλελεύθερες οργανώσεις, όπως το Κόμμα των Περιφερειών, έχουν τεθεί εκτός νόμου».

Υπενθυμίζεται πως το 2022 απαγορεύτηκαν 11 πολιτικά κόμματα, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο τότε αντιπολιτευόμενο κόμμα «Πλατφόρμα της Αντιπολίτευσης – για τη Ζωή», ενώ ήδη από το 2015 είχαν απαγορευτεί τα κομμουνιστικά κόμματα. Η θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει από τον Απρίλιο του 2024, αλλά έχει αναβάλει τις εκλογές επ’ αόριστον, επικαλούμενος τον στρατιωτικό νόμο.

«Είμαστε σε πολεμική με τη θέση των ίσων αποστάσεων»

Η Μίτινα αναφέρεται στις θέσεις της αριστεράς στη Δύση σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Ένα μέρος της, όπως το ΚΚΕ, πιστεύει ότι είναι ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος με ίση ευθύνη και για τις δύο πλευρές. Εμείς είμαστε σε πολεμική με αυτή τη θέση των ίσων αποστάσεων. Ένα άλλο μέρος, όπως το ΕΕΚ και άλλοι σύντροφοι και ομάδες, έχουν τη θέση με την οποία συμφωνούμε, ότι ο πόλεμος ξεκίνησε ως εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία το 2014 και ο ρόλος της Ρωσίας είναι αυτός του απελευθερωτή του ουκρανικού λαού. Δεύτερον, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, παρότι πολλοί στην Ευρώπη δεν το καταλαβαίνουν, είναι πως η Ρωσία απομακρύνει την απειλή των φασιστικών πραξικοπημάτων στις ευρωπαϊκές χώρες».

Ο Γκαφούρωφ προσθέτει πως «για μας τίποτα δεν έχει αλλάξει από το 2014. Όταν μας λένε, “γιατί υποστηρίζετε τον πόλεμο του Πούτιν”, πάντα απαντώ ότι “δεν είναι ο πόλεμος του Πούτιν, αλλά ο δικός μου πόλεμος”. Και όποτε το πω δημόσια, όλοι θα πουν “και δικός μου”, “και δικός μου” και στο τέλος κάποιος θα συνοψίσει “και δικός μας”. Είναι ο δικός μας πόλεμος. Ξεκινήσαμε το 2014, μετά από το βάρβαρο έγκλημα του πραξικοπηματιών του ουκρανικού φασισμού. Ο Πούτιν προσχώρησε σε αυτόν τον πόλεμο το 2022 ως σύμμαχος».

«Κάνουμε μια αναλογία με τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο του 1936, όταν υπήρξε ένα φασιστικό, στρατιωτικό πραξικόπημα που οργανώθηκε από ολιγάρχες. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στο Κίεβο το 2014. Εμείς, έχοντας τότε μαζί μας την πλειοψηφία της ελληνικής αριστεράς, συμπαραταχθήκαμε στον εμφύλιο πόλεμο με τους εργάτες, τους ανθρακωρύχους και τους μεταλλουργούς του Ντονμπάς, που πήραν τα όπλα ενάντια στο στρατιωτικό πραξικόπημα. Στη Ρωσία και στην Ουκρανία θυμόμαστε τον ευγενή ρόλο της ελληνικής αριστεράς, που τότε πολύ σημαντικός» θυμίζει.

Συνεχίζοντας τον παραλληλισμό, ο Γκαφούρωφ υπενθυμίζει πως «τότε ο Φράνκο βρήκε συμμάχους στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, ενώ η Δημοκρατία έπρεπε να βασιστεί στον Στάλιν. Μπορεί να έχετε διαφορετικές εκτιμήσεις για το τι συνέβη, αλλά στην πραγματικότητα, δεν είχαν άλλη επιλογή. Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα, αλλά μην ξεχνάτε για παράδειγμα ότι τα χαλυβουργεία του Ντονμπάς είναι άμεσοι ανταγωνιστές της Ρωσίας. Και οι Ρώσοι ολιγάρχες πιέζουν τον Πούτιν επειδή τα θέλουν. Αλλά ο Πούτιν είπε όχι. Η κατάσταση είναι παρόμοια, καθώς είναι ένας εμφύλιος πόλεμος, όπου ο Πούτιν είναι σύμμαχός τους, όπως ο Στάλιν ήταν σύμμαχος της Ισπανικής Δημοκρατίας, επειδή μπορούσε να τους παρέχει όπλα. Υπό αυτή την έννοια, δεν καταλαβαίνουμε τη θέση κάποιων ελληνικών κομμάτων, όπως το ΚΚΕ και το ΝΑΡ που εξέφρασαν πολύ σημαντική διεθνή αλληλεγγύη, αλλά στη μέση του πολέμου άλλαξαν στρατόπεδο, γιατί ο Πούτιν αποφάσισε να συμμετάσχει σε αυτόν τον πόλεμο».

Η Μίτινα σημειώνει πως «τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί πολλοί διεθνείς αντιφασιστικοί, αντιιμπεριαλιστικοί συνασπισμοί, όπως για παράδειγμα η Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα, στην οποία συμμετέχουν Έλληνες σύντροφοι που είναι πολύ δραστήριοι διεθνώς, και συμφωνούμε με τη θέση τους και εκτιμούμε πολύ αυτό το δύσκολο έργο που επιτελούν για την εδραίωση των αντιιμπεριαλιστικών και αντιφασιστικών δυνάμεων».

Σχετικά με τη σχέση μεταξύ των κομμουνιστών στην Ουκρανία και τη Ρωσία, ο Γκαφούρωφ τονίζει ξανά πως «οι κομμουνιστές στην Ουκρανία είναι όλοι απαγορευμένοι και δεν μπορούν να μιλήσουν δημόσια. Τα μέλη του Κουμμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, που είναι το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα στη χώρα, οι οποίοι ζουν στα απελευθερωμένα εδάφη εντάχθηκαν στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Η Μπορότμπα, η δεύτερη σημαντικότερη οργάνωση, εντάχθηκε σε εμάς, το ΟΚΠ. Έτσι έχουμε επικοινωνία με την αντίσταση στο έδαφος της Ουκρανίας ενάντια στο καθεστώς του Κιέβου. Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση επαναλαμβάνεται από περιοχή σε περιοχή. Όταν κάποια περιοχή απελευθερώνεται, η ουκρανική αριστερά και η εργατιά είναι πολύ ισχυρές. Οι σύντροφοί μας από την Μπορότμπα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά κυρίως το Κομμουνιστικό Κόμμα κατέχουν υψηλές επίσημες θέσεις στη διακυβέρνηση των απελευθερωμένων εδαφών».

Η Μίτινα προσθέτει ότι «πολλοί από τους αριστερούς στην Ουκρανία πολεμούν στο πεδίο της μάχης. Κάποιοι από αυτούς σκοτώνονται. Και πολλοί έχουν μεταναστεύσει στη Ρωσία και τους βοηθάμε να να προσαρμοστούν. Και φυσικά, υπάρχει μια ισχυρή υπόγεια αντίσταση στην Ουκρανία. Επίσης άλλοι δεν βγήκαν από το σπίτι τους μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, επειδή είναι πολύ επικίνδυνα έξω. Κάποιοι σύντροφοι κάθε μέρα πρέπει να κοιμούνται σε διαφορετικό μέρος για να αποφύγουν τις διώξεις. Έτσι, δεν έχει αναπτυχθεί μια ενιαία αριστερή αντίσταση».

«Πιστεύουμε ότι η θέση της ρωσικής αριστεράς μετά το τέλος του πολέμου, θα είναι πολύ ισχυρότερη»

Σε μια έρευνα του Levada Center το 2020, το 75% των Ρώσων συμφώνησε ότι η σοβιετική εποχή ήταν η «σημαντικότερη εποχή» στην ιστορία της Ρωσίας. Αυτή είναι μόνο μια από τις πολλές έρευνες, που καταγράφουν τη νοσταλγία για τη Σοβιετική Ένωση στη σύχρονη Ρωσία. «Η ιστορία πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του ’30, αλλά προχωράμε και στο μέλλον, στη νέα Σοβιετική Ένωση, οπότε δεν μας αρέσει να αναφερόμαστε σε νοσταλγία» απαντάει ο Γκαφούρωφ. «Φυσικά και υπάρχει νοσταλγία, αλλά μην ξεχνάμε ότι οι παλιοί άνθρωποι πεθαίνουν και έρχεται η νέα γενιά, οπότε δεν είναι σωστό να μιλάμε με αυτούς τους όρους».

«Ναι, υπάρχει μια ισχυρή ζήτηση για τον σοσιαλισμό και η κυβέρνηση Πούτιν υιοθετεί πολλά μέτρα για να εκπληρώσει αυτά τα σοσιαλιστικά αιτήματα, αλλά μόνο στην πλευρά της οικονομίας. Πολιτικά, βέβαια, η Ενωμένη Ρωσία, το κυβερνών κόμμα, προσπαθεί να κάνει όλα τα κόλπα για να εγγυηθεί το μονοπώλιο της εξουσίας. Δεν πρόκειται για πραγματικό μονοπώλιο, αλλά η Ενωμένη Ρωσία τους πιέζει όλους, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς. Ωστόσο, στον οικονομικό τομέα ο Πούτιν δέχεται τα αιτήματα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και παίρνει πολλά σωστά μέτρα, όπως κυρίως με τον τρόπο των επιδοτήσεων και των εισφορών» συμπληρώνει.

Σχετικά με την προοπτική ανόδου της αριστεράς στη Ρωσία, ο Γκαφούρωφ σημειώνει πως «οι μαζικές δημόσιες εκδηλώσεις απαγορεύτηκαν λόγω του Covid-19 και τώρα λόγω του πολέμου. Αυτό για την αριστερά είναι πιο δύσκολο από ό,τι για τη δεξιά, γιατί για εμάς είναι ο φυσικός τρόπος δράσης μας, ενώ εκείνοι ελέγχουν την τηλεόραση και τα σχετικά. Φυσικά, όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό σχετίζεται με τον πόλεμο και πιστεύουμε ότι η θέση της αριστεράς μετά το τέλος του, θα είναι πολύ ισχυρότερη».

Αναδημοσίευση από εδώ