Σύγχρονα θέματα
"ανάπτυξη"

Μια απόπειρα να απαντηθούν με αξιοπιστία

πέντε θεμελιώδη ερωτήματα για την Ανάπτυξη

 

Δημήτρης Ρόκος, Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ.Π.

Δ.Π.Μ.Σ. του Ε.Μ.Π. «Περιβάλλον και Ανάπτυξη»

Μετσόβιο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας (ΜΕ.Κ.Δ.Ε.) του Ε.Μ.Π.

   

 

 

1.    Μπορούμε σήμερα να ελπίσουμε σε μια ενδογενή και αποκεντρωμένη παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας χωρίς αρχές, υπεύθυνο και τεκμηριωμένο στρατηγικό σχεδιασμό Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης, αλλά και «μετρημένες» ριζικές και πολλές φορές επώδυνες συλλογικές ανατροπές και δράσεις;

 

2.    Και μπορεί να υπάρξει ενδογενής και αποκεντρωμένη, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ερήμην της ολοκληρωμένης της ανασυγκρότησης;

 

 

 

χωρίς να γίνουν πρωταγωνιστές της ζωής τους:

  

 

3.    Και είναι δυνατή αυτή η ολοκληρωμένη ανασυγκρότηση χωρίς ένα καινούργιο εμπνευστικό και αξιόπιστο όραμα;

 

·      που να λεει την πραγματική αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς ψιμυθιώσεις και μισόλογα;

·      που να μην τάζει σε όλους λαγούς με πετραχήλια ενώ στην πράξη θα εγγυάται μόνο αντί πάσης, ακόμα και καταστροφικής, θυσίας των πολλών, την διασφάλιση των συμφερόντων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των διαπλεκόμενων Μ.Μ.Ε. και των φορο- και εισφοροφυγάδων;

·      που να μην κανοναρχείται από αποτυχημένους πρώην, ή φιλόδοξους και ματαιόδοξους νέους «σωτήρες» που δεν αντιλαμβάνονται με διεπιστημονικό και ολοκληρωμένο τρόπο τη σημασία, την ανάγκη και την αξία της συστηματικής δημιουργίας και ενημέρωσης των απαραίτητων πληροφοριακών υποδομών ακριβών και αξιόπιστων μετρητικών και ποιοτικών στοιχείων τα οποία συγκροτούν την πολυδιάστατη «πραγματική» φυσική και κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα, την οποία όμως, χωρίς να την ξέρουν, «μαγικά» υπόσχονται να την αλλάξουν προς ένα «άδηλο» αξιολογικά «καλύτερο» μέλλον;

·      που να μην εξαντλείται στη θεοποίηση μιας περισσότερο ή λιγότερο παραπλανητικής και πάντα ζημιογόνου για τους πολλούς «εξόδου στις αγορές»;

·      που να μην αγωνίζεται για ένα δολοφονικό για τους πολίτες και το περιβάλλον παντοτινό αλλά «βιώσιμο» δημόσιο χρέος;

·      που να μην αποκαθηλώνει τη συνθήκη του Μάαστριχτ, τη συμφωνία της Μπολόνια για τον ενιαίο νεοφιλελεύθερο πανεπιστημιακό χώρο στην Ευρώπη, το Δουβλίνο ΙΙ, τα Σύμφωνα σταθερότητας (λέγε με θανατερής λιτότητας) και (ανύπαρκτης) ανάπτυξης, «βιώσιμης» ή «αειφόρου» για τους έχοντες και κατέχοντες μόνο (από το 1992 ως σήμερα) και «πράσινης» και «έξυπνης» μέχρι το 2020 σύμφωνα με την νέα δεκαετή στρατηγική της (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) νεοφιλελεύθερης και καθόλου αλληλέγγυας και «ολοκληρωμένης» και με κοινωνική συνοχή Ευρωπαϊκής Ένωσης;

·      χωρίς, μ’ άλλα λόγια, σε επίπεδο θεωρίας, πράξης και αξιόπιστου παραδείγματος, το άνοιγμα ενός δύσκολου και γοητευτικού εναλλακτικού δρόμου ολικής ανατροπής, προς μια άξια να βιωθεί απ’ όλους τους πολίτες σε πλανητικό, υπερεθνικό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, φύλο, θρησκεία και κοσμοθεωρία 

                  

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ,

 

με ειρήνη, δημοκρατία, ελευθερία, αξιοπρέπεια, αξιοκρατία, διακαιοσύνη, ήθος, ίσες ευκαιρίες και κοινωνική αλληλεγγύη;

Μιας καινούργιας δηλαδή «καλύτερης» ισορροπίας ανθρώπινων, κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων και συστημάτων χρήσεων γης, απασχόλησης, παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης, όπως αυτή θα διαμορφώνεται στις κάθε φορά συνθήκες μαχητικής συνύπαρξης:

·           των αρχών και επιλογών των δυνάμεων που θα βρίσκονται στην δημοκρατική κυβέρνηση

·           με τη μέση κοινωνική συνείδηση που δεν θα διαπλάθεται απ’ τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τους πολυδιάστατα αμοιβόμενους θεράποντές τους, και τη 

·           δυναμική μιας αναγεννημένης κοινωνίας με θεμέλιο την δημόσια παιδεία ως μόρφωση και πολιτισμό, κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα για κάθε πολίτη στον οποίο και θα υπαγορεύει πειστικά και τις δικές του υποχρεώσεις για μια δημοκρατική κοινωνία;

 

 

4.    Με ποιες προϋποθέσεις στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για μια αξιόπιστη αλλαγή;

 

Θα μπορούσε να υποστηριχθεί μεταξύ άλλων:

·      με μια δημόσια, ανοιχτή, δημοκρατική παιδεία ως μόρφωση και πολιτισμό για κάθε πολίτη και εργαζόμενο που θα μπορεί, θα θέλει, και θα υπερασπίζεται αξιοκρατικά και δεμένα, με τις ανάγκες των ανθρώπων, της κοινωνίας και της χώρας, δημόσια πανεπιστήμια, σχολεία και νοσοκομεία,

·      με ελεύθερη, αλλά και με στοχευμένη στην κατεύθυνση του ήθους και των αξιών της Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης πανεπιστημιακή έρευνα και τεχνολογία, στο πλαίσιο αξιόπιστων και πραγματικά διεπιστημονικών προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών,

·      με τη συστηματική, ανυπόκριτη, ανοιχτή, ειλικρινή διαβούλευση των κοινωνικών δυνάμεων από τα κάτω για όλα τα μεγάλα αλλά και τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων,

·      με ενότητα στη δράση και με σεβασμό στις διαφορετικότητες και τις διαφορές,

·      με προστατευόμενα τα θεμέλια των Επάλληλων Συνθέσεων στις οποίες θα καταλήγουν οι συστηματικές και συντονισμένες διαβουλεύσεις,

·      με σεβασμό στις συμφωνίες, με δημιουργική διερεύνηση των τυχόν διαφωνιών και των αιτιών τους και με διάθεση υπέρβασης των αναιτιολόγητων εμμονών κάθε πλευράς,

·      με την επιτέλους ολοκλήρωση των εργασιών του Εθνικού Αναπτυξιακού Κτηματολογίου, το οποίο θα αποτελεί και με αξιοποίηση των τεχνολογιών αιχμής της φωτοερμηνείας, της τηλεπισκόπησης και των ψηφιακών επεξεργασιών εικόνων υψηλής ευκρίνειας την ασφαλή, αξιόπιστη και ολοκληρωμένη υποδομή ποιοτικών και μετρητικών πληροφοριών για τη γη, τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες και επεμβάσεις και το περιβάλλον, μ’ άλλα λόγια, για τις Ολοκληρωμένες Αποδόσεις των στοιχείων που συγκροτούν την πραγματική φυσική και κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα της πατρίδας μας και θα αποτελούν τη βάση για τον Εθνικό Στρατηγικό Σχεδιασμό της Ολοκληρωμένης της Ανάπτυξης,

·      με την ανάπτυξη και λειτουργία ελεύθερων, ανεξάρτητων, αχειραγώγητων, αυτοδιαχειριζόμενων, συνεταιριστικών, παραγωγικών και δημιουργικών  συλλογικοτήτων, που να στηρίζονται στις δικές τους και μόνο δυνάμεις, που να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους,

·      με τη ριζική αμφισβήτηση και απόρριψη των κατεστημένων, καταιγιστικά προβαλλόμενων και εκμαυλιστικά επιβαλλόμενων, στάσεων, συμπεριφορών, διαδικασιών και καταναλωτικών «ευκολιών» του χρηματοπιστωτικού συστήματος,

·      με το χτίσιμο νέων ανθρώπινων, κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων που να είναι πειστικά «καλύτερες» απ’ όσες επαγγέλθηκαν ή επαγγέλονται, εφαρμόσθηκαν ή επιβλήθηκαν μέχρι σήμερα, από τους κάθε φύσης εξουσιαστές ή «σωτήρες»,

·      με τον δύσκολο αλλά αποτελεσματικό πολιτικό συντονισμό των εναλλακτικών συλλογικών πρωτοβουλιών και δράσεων σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο.

 

 

 

5.    Υπάρχουν πειστικά παραδείγματα του καθόλου ουτοπικού αυτού δρόμου προς μια Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη;

 

Η θεωρία, η πράξη και τα παραδείγματα του Μοντραγκόν, της Μαριναλέντα, της Ανάβρας, των αυτόνομων εναλλακτικών κοινωνικών, δημιουργικών και αυτοδιαχειριζόμενων παραγωγικών συλλογικών συνεταιριστικών πρωτοβουλιών, δομών και δράσεων που φυτρώνουν από τα κάτω, ζουν και αποδίδουν σ’ όλη την Ελλάδα και οι Ολοκληρωμένοι Αναδασμοί στο κέντρο και την περιφέρεια, ανοίγουν το δύσκολο δρόμο της ριζικής αλλαγής που αποφασίζουν να πάρουν οι ενεργοί, υπεύθυνοι, μορφωμένοι και συνειδητοί πολίτες. Οι Ολοκληρωμένες Αποδόσεις των στοιχείων που συγκροτούν την συγκεκριμένη φυσική και κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα κάθε περιοχής θα θεμελιώνουν την Ολοκληρωμένη της Ανάπτυξη με αξιοποίηση των πραγματικών δυνάμεων και δυνατοτήτων των φυσικών και ανθρώπινων διαθεσίμων κάθε περιφέρειας από αυτές τις αυτόνομες νέες διεπιστημονικές συνεταιριστικές εναλλακτικές παραγωγικές συλλογικότητες που θα αμφισβητούν με φαντασία και πολλή δουλειά πειστικά και αποτελεσματικά τις κατεστημένες διασπαθίσεις πολύτιμων δημοσίων πόρων, μέσα από τα αιώνια προγράμματα ψευδοκαταρτίσεων και επαναψευδοκαταρτίσεων (με τα οποία οι συστημικές κατεστημένες κομματικές δυνάμεις επιχειρούσαν και επιχειρούν να αποφορτίζουν κατά το δοκούν περιστασιακά τους αριθμούς των τεράστιων ποσοστών ανεργίας και ειδικότερα της ανεργίας των νέων, με τη σύμφωνη γνώμη αλλά και πράξη πολλές φορές, των κατά τα άλλα καταγγελλόντων τις μνημονιακού ήθους «μεταρρυθμίσεις»).

 

 

Επιμύθιο

 

Έχουμε υποστηρίξει και επανειλημμένα τεκμηριώσει ότι :

 

                                    Θεωρία χωρίς Πράξη = 0

                                    Πράξη χωρίς Θεωρία = 0 και

                                    Θεωρία και Πράξη χωρίς Πειστικό Παράδειγμα = 0

 

Τα πειστικά παραδείγματα των με ήθος, δημιουργικότητα, φαντασία, αυτοπεποίθηση, διεπιστημονική θεμελίωση (που θα αγκαλιάζει και την παραδοσιακή αυτόχθονη σοφία) και με πολλή δουλειά ελεύθερων και αποφασισμένων συλλογικοτήτων, θα πολλαπλασιάζουν την κοινωνική δυναμική, θα διαπλάθουν νέες συνειδήσεις και θα αναδεικνύουν και θα στηρίζουν αξιόπιστες δημοκρατικές κυβερνήσεις στον όμορφο δρόμο της πραγματικής αλλαγής.

 

 

Αναφορές

 

http://drokos.webnode.gr/