Παγκόσμια Ημέρα Νερού
22 Μαρτίου 2009
Γιάννης
Τόλιος
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό, δεν είναι μια ακόμα
«γιορτή», αλλά υπενθύμιση για αγώνα προστασίας και σωστής
διαχείρισης του Νερού ως δημοσίου αγαθού, με δικαίωμα ελεύθερης
πρόσβασης όλων των πολιτών σε αυτό.
Ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της Ε.Ε. του ΣΥΝ και συντονιστής του
«Δικτύου Οργανώσεων για μια Εναλλακτική Αγροτική Πολιτική», με
αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό, δήλωσε ότι: «Το νερό είναι
από τους πολυτιμότερους φυσικούς πόρους για την ύπαρξη του ανθρώπου
και της ζωής στον πλανήτη και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως
εμπόρευμα και για κερδοσκοπία ιδιωτικών συμφερόντων. Αποτελεί
πολύτιμο φυσικό πόρο σε ανεπάρκεια και απαιτεί προστασία,
εμπλουτισμό, σωστή διαχείριση και εξασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης
όλων των πολιτών σε αυτό.
Σε παγκόσμιο επίπεδο εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν
προβλήματα λειψυδρίας, λόγω της καταστροφής δασών, υπερβολικής
άρδευσης, διαρροές στα δίκτυα υδροδότησης, μόλυνσης των ποταμών και
λιμνών, υπεράντληση υδάτων, κά. Τα φαινόμενα λειψυδρίας προβλέπεται
να ενταθούν στο μέλλον λόγω κλιματικών αλλαγών, με αποτέλεσμα
σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ο αριθμός των ανθρώπων που θα ζουν υπό συνθήκες
λειψυδρίας να αυξηθεί ως το 2030 σε 3,9 δισεκατομμύρια. Χρειάζεται
κατά συνέπεια λήψη άμεσων και μακροπρόθεσμων μέτρων, προστασίας των
υδατικών αποθεμάτων από τη ρύπανση, την κακοδιαχείριση, την
κλιματική αλλαγή και την κερδοσκοπική αξιοποίηση τους σε παγκόσμιο
επίπεδο.
Στην Ελλάδα παρ’ ότι ως σήμερα δεν υφίσταται ουσιαστικό
πρόβλημα λειψυδρίας, ωστόσο όλο και περισσότερο αυξάνουν τα
ανησυχητικά σημάδια, λόγω της άνισης κατανομής τους στο χώρο, της
μεγάλης σπατάλης και τεράστιας διαρροής από τα δίκτυα άρδευσης και
ύδρευσης, της μόλυνσης των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων από
αστικά και βιομηχανικά λύματα, τη νιτρορύπανση, τα απόβλητα
κτηνοτροφικών μονάδων, την καταστροφή δασών, την υφαλμύρωση, κά.
Ιδιαίτερα στην περιοχή Αττικής, η συστηματική καταστροφή των
περιαστικών δασών, η απουσία αποχετευτικών δικτύων και βιολογικών
καθαρισμών, η ρύπανση με βιομηχανικά απόβλητα (πχ. Ασωπού ποταμού),
οι εντατικές αρδεύσεις, οι υπεραντλήσεις υπογείων υδάτων, κά, έχουν
δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα.
Χρειάζεται κατά συνέπεια συγκροτημένη πολιτική προστασίας,
εμπλουτισμού και ορθολογικής χρήσης των υδατικών πόρων. Για το
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» δεν αρκεί. Χρειάζονται
δραστικά μέτρα αποτροπής της ρύπανσης υπόγειων και επιφανειακών
υδάτων από αστικά και βιομηχανικά λύματα. Περιορισμός της σπατάλης
με εκσυγχρονισμό δικτύων ύδρευσης και άρδευσης. Αντικατάσταση των
σωλήνων αμιάντου (έχουν αποδειχτεί καρκινογόνες) στα δίκτυα ύδρευσης
πολλών δήμων της Αττικής (Αγ.Στεφάνου, Κρυονερίου, Ωρωπού, Ν.Μάκρης,
Σπάτων, Λαυρίου, Σαρωνίδας, Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Ζεφυρίου,
Μάνδρας, Μαγούλας, κά). Τιμολόγηση νερού ύδρευσης ως κοινωνικό αγαθό
και όχι ως εμπόρευμα. Αποτροπή ιδιωτικοποίησης δημοσίων φορέων
ύδρευσης, έλεγχος τιμών και ποιότητας εμφιαλωμένων νερών (απαγόρευση
πλαστικών φιαλών). Έλεγχος στις αντλούμενες ποσότητες νερού με
επιστημονικά και περιβαλλοντικά κριτήρια ώστε να αποφεύγονται οι
υπεραντλήσεις και τα φαινόμενα υφαλμύρωσης παράκτιων υδροφόρων.
Επαναχρησιμοποίηση νερών από βιολογικούς καθαρισμούς τριτοβάθμιας
επεξεργασίας. Δημιουργία μικρών φραγμάτων και δεξαμενών για
συγκέντρωση και χρήση ομβρίων υδάτων. Ενίσχυση αγροτών για την
εφαρμογή συστημάτων «στάγδην» άρδευσης. Προστασία δασών και
αναδασώσεις για συγκράτηση και εμπλουτισμό των υδροφόρων, κά. Τέλος
η πολιτική διαχείρισης των υδατικών πόρων δεν μπορεί να είναι
ξεκομμένη από τις πολιτικές διαχείρισης των φυσικών πόρων (γης,
δασών, παραλιών, ορεινών όγκων, αέρα κά), που πρέπει να έχουν στόχο
την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και την προστασία του
περιβάλλοντος, μακριά από λογικές ληστρικής εκμετάλλευσης,
εμπορευματοποίησης και κερδοσκοπίας δημόσιων αγαθών.