Πολιτισμός

"μουσική"

Ο Έρωτας στέκει ανάδια μου και τ’ άρματά του δείχνει

βαστά φωτιά κι αναλαμπή κι απάνω μου τη ρίχνει.

 

 

Η Αδελφότητα Βησσανιωτών Ηπείρου

«Η Αρετή»

έχει την τιμή και τη χαρά

να σας προσκαλέσει

στη μουσικο-θεατρική παράσταση του

Κωνσταντίνου Θεμελή

 

Οι ραψωδοί των Ελλήνων

Βιτσέντζου Κορνάρου Ερωτόκριτος

 

η οποία θα δοθεί

την Κυριακή, 16 Μαΐου 2010, ώρα 11.00΄

στην αίθουσα της Αδελφότητας, Μάρνη 38, 7ος όροφος.

 

 

Ο Πρόεδρος                                             Ο Γενικός Γραμματέας

 

                                    Εμμανουήλ Γούναρης                          Γρηγόρης Άρμπυρος

     

    

Οι ραψωδοί των Ελλήνων


Βιτσέντζου Κορνάρου Ερωτόκριτος

Ραψωδός (αφηγητής/τραγουδιστής)

Κωνσταντίνος Θεμελής

   Λύρα: Γρηγόρης Αλυσσανδράκης, λαούτο: Νίκος Συνολάκης

Βιογραφικά στοιχεία :

Κωνσταντίνος Αν. Θεμελής

 

Γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Φλαμπουράρι – ένα από τα Ζαγοροχώρια των Ιωαννίνων.

  Απεφοίτησε από τη περίφημη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων και στη συνέχεια σπούδασε Φυσική στη Φυσικομαθηματική Σχολή τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ηθοποιία στην Επιθεώρηση Δραματικής Τέχνης της Ρούλας Πατεράκη, κλασσικό μπαλέτο με τον Γιάννη Μέτση και χορευτική τεχνική jazz με τη Λιλή Μπερδέ.

  Μελέτησε ιδιαίτερα την εκπαίδευση του ηθοποιού όπως αυτή αναπτύχθηκε στο Θέατρο-Εργαστήριο του Γιέζυ Γκροτόφσκι και στο Θέατρο Όντιν τού Εουτζένιο Μπάρμπα καθώς και τις διαπολιτισμικές αρχές της τεχνικής τών ηθοποιών/χορευτών όπως τις απεκάλυψε η έρευνα που διεξάγεται στη Διεθνή Σχολή Θεατρικής Ανθρωπολογίας (International School of Theatre Anthropology, ISTA).

  Ίδρυσε το Θέατρο Στάλκερ, στο οποίο ανέπτυξε, κυρίως, τη δημιουργική του δραστηριότητα στον τομέα της εκπαίδευσης του ηθοποιού.

  Η επαγγελματική του δραστηριότητα είναι πολλαπλή στον χώρο τών Παραστατικών Τεχνών και της Γραφής – ένα πλήρες δέκαθλο.  

  Στην αγορά κυκλοφορούν περισσότερα από δέκα βιβλία (πρωτότυπα, μεταφράσεις και επιμέλειες) και δίσκοι με αφηγήσεις και τραγούδια.

 

Στην τρέχουσα περίοδο περιοδεύει με τέσσερεις μουσικο-θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες συμμετέχουν δέκα έξοχοι μουσικοί:

·        Δεινός είναι ο πειρασμός της Καλοσύνης (Βασισμένη στη ζωή και το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ.)

·        Η νοσταλγία δεν είναι πια αυτή που ήταν (Για την αρρώστια που προσβάλλει όσους αναγκάζονται να ζήσουν μακριά από την πατρίδα τους πολύν καιρό.)

·        Δημώδη ηχοχρώματα από το ουράνιο τόξο της ερωτικής εμπάθειας (Για τα συναισθήματα που προκαλεί το ερωτικό πάθος.)

·        Ερωτόκριτος Εντεταγμένη στο ευρύτερο σχέδιο Δεκαπεντασύλλαβος: Οι Ραψωδοί των Ελλήνων, το οποίο, με τη σειρά του ανήκει σ’ έναν κύκλο παραστάσεων/αφηγήσεων με τίτλο Νυχτερινοί Αφηγητές – σπουδές στον ηθοποιό ως αφηγητή.

 

Επίσης, εργάζεται επάνω στο πρώτο μυθιστόρημά του για τη ζωή και την τέχνη της Ελληνίδας χορεύτριας Λιλής Μπερδέ, με τίτλο Εγώ θα χορέψω κι ας πεθάνω και τη μετάφραση της επαγγελματικής βιογραφίας του Κινέζου ηθοποιού Μέϊ Λανφάν Η ζωή μου πάνω στη σκηνή. Αναπτύσσει έναν κύκλο εργαστηρίων θεατρικής εκπαίδευσης με τίτλο Φυλαχτά για ηθοποιούς ή Δεν υπάρχουν αργίες κ.λπ.

                                        

Μερικές κρίσεις για τον «Ερωτόκριτο»

(Από την έκδοση του Ερμή, Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη, επιμ. Στυλιανού Αλεξίου.)

 

«Έτσι καθώς πρέπει να αποβάλλωμεν τα αιρετικά βιβλία, έτσι πρέπει να αποβάλλωμεν και τα ερωτικά βιβλία, καθώς είναι η ρίμα του Ερωτοκρίτου, της Βοσκοπούλας και άλλων. Ομοίως και τα γελωτοποιά και άσεμνα καθώς είναι η Χαλιμά, ο Μπερτόλδος, του Σπανού η φυλλάδα και του Γαϊδάρου και τα όμοια. Διατί, κατά τον αποστολικόν τούτον κανόνα, λύπην και βλάβην προξενούσιν εις τας ψυχάς των Χριστιαννών. Και όσοι γράφουν ή τυπώνουν ή αγοράζουν ή διαβάζουν ή ακούουν αυτά, βαρέως αμαρτάνουσι και ας διορθωθούν.»

                                                                           

 (Πηδάλιον, Λειψία, 1800, σ. 50. Από το βιβλίο του Φ.Μ.Ηλιού, Προσθήκες στην ελληνική βιβλιογραφία, Αθήνα, 1973, σ. 35.)

 

«Εκείνα οπού είπομεν δια εκείνους οπού αισχρολογούν, λέγομεν και δια εκείνους όπου κάθηνται εις το μέσον πολλών ανθρώπων και διηγούνται με ηδονήν τας μυθολογίας των Ελλήνων· τους αραβικούς μύθους της Χαλιμάς· τας ελληνικάς και γραώδεις μυθολογίας τού άθεου Λουκιανού· τας ματαίας γενεαλογίας των Εβραίων· τα ερωτικά παραμύθια του Ερωτοκρίτου, της Ερωφίλης και άλλα όμοια.»

                                                              

(Νικοδήμου Αγιορείτου, Βιβλίον καλούμενον Χρηστοήθεια των Χριστιανών, α΄ έκδοση: Βενετία, 1803, β΄έκδοση: Ερμούπολις Σύρου, 1838, σ. 102.)

 

«Εάν αυτοί [οι εξουθενωταί της κοινής γλώσσης] δεν ευρίσκουσι βοηθήματα εις τα βάρβαρα συγγράμματα των Γραικών, δι’ αυτό τούτο δεν τα ευρίσκουσιν, ότι η προληψίς των ή τους εμπόδισεν ολότελα να τα αναγνώσουσι ή τους έκαμε να τα αναγνώσουσι χωρίς σκέψιν. Ομολογώ ότι δεν είναι νόστιμος διατριβή ν’ αναγιγνώσκη τις τον Ερωτόκριτον και άλλα τοιαύτα εξαμβλώματα της ταλαιπώρου Ελλάδος· αλλ’ όστις αγαπά την ευειδεστάτην δέσποιναν, δεν πρέπει ν’ αμελή και να κολακεύει και την δυσειδή θεράπαιναν, εάν η προς την δέσποιναν είσοδος ευκολύνεται οπωσδήποτε δι’ εαυτής.»

                                              

(Α. Κοραής, 1805, Αλληλογραφία, τομ. Β΄, Αθήνα, 1966, ΟΜΕΔ, σ. 234.)

 

«Ο Κοραής στραβοκατάλαβε τον Ερωτόκριτο, κατά τη συνήθειά του, και τον εβάφτισε Όμηρο της χυδαϊκής φιλολογίας. Το ζωντανό τού μύριζε χυδαίο.»

                           

(Πέτρος Βλαστός, Η ελληνική και μερικές άλλες παράλληλες γλώσσες, Αθήνα, 1934, σ. 108.)

 

«Δύσκολον να θεωρήσωμεν ως πτωχήν την γλώσσαν της Ερωφίλης, του Ερωτοκρίτου και των ποιημάτων του Σολωμού και του Βαλαωρίτου. Εις την μακροτέραν της Ιλιάδος εποποιίαν του Κορνάρου ούτε πεντήκοντα ηδυνάμεθα να σημειώσωμεν ξένας λέξεις.»

                                                                  

 (Εμμ. Ροϊδης, Τα Είδωλα, 1983, Άπαντα, τομ. Δ, φιλολογική επιμέλεια Άλκη Αγγέλου, Αθήνα, 1978, σ. 266.)

 

«Η γλώσσα του Ερωτόκριτου… είναι η τελειότερα οργανωμένη γλώσσα που άκουσε ο μεσαιωνικός κόσμος κι ο νεώτερος ελληνισμός… Ύστερα από αιώνες και κάμποσες δεκαετηρίδες ελεύθερης ζωής, ύστερα από ερειπωμένο Σολωμό, οι δεκαπεντασύλλαβοί μας μοιάζουν ακόμη ψελλίσματα μπροστά στον λόγο του Ερωτόκριτου.»

 

                                         (Γ.Σεφέρη, Δοκιμές, β΄ έκδοση,  Αθήνα, 1962, σ. 207.)

      

Γρηγόρης Αλυσσανδράκης

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα, από Κρήτες γονείς. 

  Σπούδασε Τεχνικός Δικτύων και Επικοινωνιών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, ενώ φοίτησε στο Εθνικό Ωδείο Χαλανδρίου και στο Ωδείο Kodaly.

  Εν τέλει, άφησε τις σπουδές στην κλασσική μουσική, για να αφοσιωθεί στη δημώδη μουσική παράδοση της Κρήτης, μελετώντας λύρα.  

  Εργάζεται ως λυράρης και ως επιχειρηματίας αφού, με τον Βαγγέλη Λυγκουνάκη, έχει το μεζεδοπωλείο «Μετερίζι».

  Διατηρεί εβδομαδιαία εκπομπή στον ραδιοσταθμό «Κρήτη FM 87,5»  και αρθρογραφεί σχετικά με τη μουσική της Κρήτης και τη Λαογραφία της στα περιοδικά Κοντυλιές και Η Μεσόγειος της Κρήτης.

  Επί τέσσερα χρόνια συνεργάστηκε με τον Νίκο Ανυφαντάκη και από το 2009 συνεργάζεται με τον Νίκο Συνολάκη.

 

Νίκος Συνολάκης

    

Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης.

  Η μαθητεία του στο μαντολίνο και το τραγούδι ανάγεται στα παιδικά του χρόνια.

  Υπήρξε Πανελλήνιος Πρωταθλητής στο άθλημα του καράτε, ανάμεσα σε άλλες  σημαντικές διακρίσεις σ’ αυτό.

  Εργάζεται ως μαντολινιέρης και τραγουδιστής και έχει εμφανιστεί σε πολλά κρητικά στέκια της Αθήνας και, εν γένει, της Ελλάδας.

  Έχει συνεργαστεί με τον Μανώλη Κονταρό και τον αείμνηστο Γιώργη Τσουρουπάκη.

 

   αριθμός επισκεπτών
       --