Πολιτισμός - Τέχνη
"Θέατρο"

Νυχτερινοί  Ἀφηγητές

  

 

Βιτσέντζου Κορνάρου Ἐρωτόκριτος

     

Μιά μουσικο-θεατρική παράσταση, σπουδή στόν ἠθοποιό ὡς ἀφηγητῆ

 

Ραψωδός (ἀφηγητής/τραγουδιστής)

Κωνσταντῖνος Θεμελῆς

 

Λύρα: Γρηγόρης Ἀλυσσανδράκης

Λαούτο: Νικόλας Συνολάκης

     

Την Παρασκευή 13 Μαΐου 2011, ώρα 9 μ.μ.,

στη μουσική σκηνή Τσάι στη Σαχάρα,

Λαοδεικίας 18, Ιλίσσια.Τηλ.: 210 77 10 611

 

Μερικές κρίσεις γιά τόν «Ἐρωτόκριτο»

(Ἀπό τήν ἒκδοση τοῦ Ἑρμῆ, Νέα Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, ἐπιμ. Στυλιανοῦ Ἀλεξίου.)

 

«Ἒτσι καθώς πρέπει νά ἀποβάλλωμεν ταἀ αἰρετικά βιβλία, ἒτσι πρέπει νά ἀποβάλλωμεν καί τά ἐρωτικά βιβλία, καθώς εἶναι ἡ ρίμα τοῦ Ἐρωτοκρίτου, τῆς Ἐρωφίλης, τῆς Βοσκοπούλας καί ἂλλων. Ὁμοίως καί τά γελωτοποιά καί ἂσεμνα καθώς εἶναι ἡ Χαλιμά, ὁ Μπερτόλδος, τοῦ Σπανοῦ ἡ φυλλάδα καί τοῦ Γαϊδάρου καί τά ὃμοια. Διατί, κατά τόν ἀποστολικόν τοῦτον κανόνα, λύπην καί βλάβην προξενοῦσιν εἰς τάς ψυχάς τῶν Χριστιαννῶν. Καί ὃσοι γράφουν ἢ τυπώνουν ἢ ἀγοράζουν ἢ διαβάζουν ἢ ἀκούουν αὐτά, βαρέως ἁμαρτάνουσι καί ἂς διορθωθοῦν.»

                                                                          (Πηδάλιον, Λειψία, 1800, σ. 50. Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Φ.Μ.Ηλιού,

                                                                            Προσθῆκες στήν ἑλληνική βιβλιογραφία, Ἀθήνα, 1973, σ. 35.)

 

«Ἐκείνα ὁπού εἲπομεν διά ἐκείνους ὁπού αἰσχρολογοῦν, λέγομεν καί διά ἐκείνους ὁπου κάθηνται είς ταὀ μέσον πολλῶν ανθρώπων καί διηγοῦνται μέ ἠδονήν τάς μυθολογίας τῶν Ἑλλήνων· τούς ἀραβικούς μύθους τῆς Χαλιμάς· τάς ἑλληνικάς καί γραώδεις μυθολογίας τοῦ ἂθεου Λουκιανοῦ· τάς ματαίας γενεαλογίας τῶν Ἑβραίων· τά ἐρωτικά παραμύθια τοῦ Ἐρωτοκρίτου, τῆς Ἐρωφίλης καί ἂλλα ὃμοια.»

(Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Βιβλίον καλούμενον Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, α΄ ἒκδοση: Βενετία, 1803, β΄ἒκδοση: Ἑρμούπολις Σύρου, 1838, σ. 102.)

 

«Ἐάν αὐτοί [οἱ ἐξουθενωταί τῆς κοινῆς γλώσσης] δέν εὐρίσκουσι βοηθήματα είς τά βάρβαρα συγγράμματα τῶν Γραικῶν, δι’ αὐτό τοῦτο δέν τά εὑρίσκουσιν, ὃτι ἡ πρόληψίς των ῆ τούς ἐμπόδισεν ὁλότελα νά τά ἀναγνώσουσι ἢ τούς ἒκαμε νά τά ἀναγνώσουσι χωρίς σκέψιν. Ὀμολογώ ὃτι δέν εἶναι νόστιμος διατριβή ν’ ἀναγιγνώσκη τίς τόν Ἐρωτόκριτον καί ἂλλα τοιαῦτα ἐξαμβλώματα τῆς ταλαιπώρου Ἑλλάδος· ἀλλ’ ὃστις ἀγαπᾶ τήν εὐειδεστάτην δέσποιναν, δέν πρέπει ν’ ἀμελῆ νά κολακεύει καί τήν δυσειδῆ θεράπαιναν, ἐάν ἡ πρός τήν δέσποιναν εἲσοδος εὐκολύνεται ὁπωσδήποτε δι’ ἑαυτῆς.»

                                                    (Ἀ. Κοραής, 1805, Ἀλληλογραφία, τόμ. Β΄, Ἀθήνα, 1966, ΟΜΕΔ, σ. 234.)

 

«Ὀ Κοραής στραβοκατάλαβε τό «Ρωτόκριτο», κατά τή συνήθειά του, καί τόν ἐβάφτισε Ὃμηρο τῆς χυδαϊκῆς φιλολογίας. Τό ζωντανό τοῦ μύριζε χυδαῖο.»

(Πέτρος Βλαστός, Ἡ ἑλληνική καί μερικές ἂλλες παράλληλες διγλωσσίες, Ἀθήνα, 1934, σ. 108.)

 

«Δύσκολον νά θεωρήσωμεν ὡς πτωχήν τήν γλώσσαν τῆς Ἐρωφίλης, τοῦ Ἐρωτοκρίτου καί τῶν ποιημάτων τοῦ Σολωμού καί τοῦ Βαλαωρίτου. Εἰς τήν μακροτέραν τῆς Ἰλιάδος ἐποποιίαν τοῦ Κορνάρου οὒτε πεντήκοντα ἠδυνάμεθα νά σημειώσωμεν ξένας λέξεις.»

 (Ἐμμ. Ροΐδης, Τά  Εἲδωλα, 1983, Ἃπαντα, τόμ. Δ, φιλολογική ὲπιμέλεια Ἃλκη Ἀγγέλου, Ἀθήνα, 1978, σ. 266.)

 

«Ἡ γλώσσα τοῦ Ἐρωτόκριτου… εἶναι ἡ τελειότερα ὀργανωμένη γλώσσα πού ἂκουσε ὁ μεσαιωνικός κόσμος κι ὁ νεώτερος ἑλληνισμός… Ὓστερα ἀπό αἰῶνες καί κάμποσες δεκαετηρίδες ἐλεύθερης ζωῆς, ὓστερα ἀπό ἐρειπωμένο Σολωμό, οἱ δεκαπεντασύλλαβοί μας μοιάζουν ἀκόμη ψελλίσματα μπροστά στόν λόγο τοῦ Ἐρωτόκριτου.»

                                                                                       (Γ.Σεφέρη, Δοκιμές, β΄ ἒκδοση,  Ἀθήνα, 1962, σ. 207.)

      

▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒▒

Μέ τέσσερεις διαφορετικές μουσικο-θεατρικές παραστάσεις, δημιουργίες τῶν τελευταίων χρόνων, συνεχίζει καί φέτος τήν περιοδεία του ὁ Κωνσταντῖνος Θεμελῆς.

 

1. Δεινός εἶναι ὁ πειρασμός τῆς Καλοσύνης

Μιά παράσταση γιά τή ζωή καί τό ἒργο τοῦ Γερμανοῦ ποιητῆ, δραματουργοῦ και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρέχτ, ἀλλά καί τόν ἂνθρωπο Μπρέχτ, βασισμένη σ’ ἓνα δοκίμιο τῆς πολιτικῆς φιλοσόφου Χάννα Ἂρεντ. Ἀπαρτίζεται ἀπό ἀφήγηση, ποίηση, τραγούδια, πρόζα, ἀλλά καί πολιτική ἀνάλυση και ἀποτελεῖ, ἀνάμεσα σἐ πολλά ἂλλα, ἀποκαθήλωση τῆς ἁγιογραφίας πού ἒκανε γιά τόν Μπρεχτ ἡ ἑλληνική Ἀριστερά, στή διάρκεια τῆς Μεταπολίτευσης. 

 

2. Ἡ Νοσταλγία δέν εἶναι πιά αὐτή πού ἦταν

Ἡ παράσταση πραγματεύεται τήν ἀρρώστια τῆς νοσταλγίας, ἡ ὁποία προσβάλλει τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐξαναγκάζονται να ζήσουν μακριά ἀπό τήν πατρίδα τους πολύν καιρό, δηλαδή τούς μετανάστες, τούς πρόσφυγες, τούς ἐξορίστους. Ἀπαρτίζεται ἀπό ἀφήγηση, ποικίλα κείμενα – ποιήματα, ἀποσπάσματα δοκιμίων κ.λπ.- καί ἒντεχνα λαϊκά τραγούδια.

 

3. Νυχτερινοί Αφηγητές

Βιτσέντζου Κορνάρου Ἐρωτόκριτος

Ἡ παράσταση ἀποτελεῖ ἓνα νῆμα ἑνός ἱστοῦ παραστάσεων/ἀφηγήσεων μέ τόν ἀνωτέρω τίτλο, ὃλες σπουδές στόν ἠθοποιό ὡς ἀφηγητῆ καί ἀποτελοῦν τήν ἀντίδραση τοῦ καλλιτέχνη Θεμελῆ στή λαίλαπα τοῦ Καπιταλισμοῦ πού ὀνομάζεται Storrytelling, τό ὁποῖο ὁ ἲδιος μεταφράζει ὡς παραμύθιασμα πρός ἲδιον ὂφελος τῶν τοκογλύφων, τῶν μεγαλοεπιχειρηματιῶν καί τῶν ἀπατεώνων τῆς Πολιτικῆς.

 

4. Δημώδη ἠχοχρώματα ἀπό το οὐράνιο τόξο τῆς ἐρωτικῆς ἐμπάθειας

Ἡ παράσταση πραγματεύεται τά ποικίλα συναισθήματα πού προκαλεῖ στούς ἀνθρώπους τό ἐρωτικό πάθος καί τά ὁποῖα ἐκτείνονται ἐπάνω σέ μία κλίμακα ἂκρα τῆς ὁποίας εἶναι ἡ πράξη τῆς θυσίας καί ἡ πράξη τῆς ἐκδίκησης. Ἀπαρτίζεται ἀφηγηματικά μέρη καί δημώδη τραγούδια ὃλων τῶν περιοχῶν τῆς Ἑλλάδας (Ἢπειρο, Κρήτη, Μικρά Ἀσία, Μακεδονία, Αἰγαῖο…), ἀλλά καί ἀπό τόν Πόντο καί τά ἑλληνόφωνα χωριά τῆς Κάτω Ἰταλίας.