Η Τελετή Έναρξης του Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών 12/11/2011
Ο Τύμβος Μαραθώνα
O Κλασικός Μαραθώνιος Αθήνας έχει μία πολύ ξεχωριστή θέση στο
παγκόσμιο αθλητικό και πολιτιστικό στερέωμα μιας και έχει τα
προνόμια της χρήσης των ιστορικών συμβόλων του Μαραθωνίου, δηλ. της
αυθεντικής μαραθώνιας κλασικής διαδρομής η οποία περιλαμβάνει την
Ιστορική Αφετηρία του Μαραθωνίου του 1896, τον Τύμβο του Μαραθώνα
και το Παναθηναϊκό Στάδιο.
Από το 2007, ο ΣΕΓΑΣ διοργανώνει ετησίως την Τελετή Έναρξης του
Μαραθωνίου Αθηνών μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του Τύμβου Μαραθώνα,
δίνοντας έτσι στο εθνικό και διεθνές κοινό τη μοναδική ιστορική
διάσταση αυτού του γεγονότος.
Αφή Φλόγας Μαραθωνίου 2011 Σκηνοθεσία : Νίκος
Γκεσούλης
εδώ
Ο Αγώνας είναι αφιερωμένος στον
Ολυμπιονίκη Ειρηνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη
(Χορικό από τους
«Ήρακλειδείς» του Ευριπίδη)
Μεταφορτώθηκε από το χρήστη
rontonapoleon την 12 Νοέ 2011
Δρώμενο Αφής Φλόγας Μαραθωνίου 12/11/2011
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
-
Καλλιτεχνική διεύθυνση - Σκηνοθεσία :
Νίκος Γκεσούλης
-
Μουσική : Γιάννης Ψειμάδας
-
Χορογραφία : Ναταλία Στυλιανού
-
Ενδυματολόγος : Ιουλία Σταυρίδου
-
Ήχος : Ανδρέας Καπίρης
-
Ημεροδρόμος : Λεωνίδας Αργυρόπουλος
-
Χορός Γυναικών : Δημοτικό Θέατρο
Μαραθώνα
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ: Μία έξωθεν απειλή συσπειρώνει τους
ανθρώπους στον τύμβο των Μαραθωνομάχων. Γίνεται επίκληση στους
πάτριους βωμούς για βοήθεια , ελπίδα και φως.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΩΜΕΝΟΥ: Μπροστά στον τύμβο των
Μαραθωνομάχων μια βάση βωμού μαρτυρά την εγκατάλειψη, την μοναξιά.
Από τον ευρύτερο χώρο του τύμβου προσέρχονται πανικόβλητες σαν κάτι
να τις κυνηγά, γυναίκες φέροντας μαζί τους τον βωμό. Τον ακουμπούν
στη βάση και αρχίζουν την επίκληση στους θεούς της Αθήνας σα να ήταν
η στερνή τους ελπίδα.
(Χορικό από τους «Ήρακλειδείς» του Ευριπίδη .)
Νίκος Γκεσούλης
« Γη κι ολονύκτιο φως της σελήνης
και λαμπρές του θεού
φωτοδότρες ακτίνες
φέρτε μου μήνυμα φέρτε μου
σαλπίστε το να ξεχυθεί ψηλά στον ουρανό
να φτάσει ως το θρόνο του Δία του κυρίαρχου
και να τ ακούσει η Αθηνά η γλαυκομάτα
για τη γη της πατρίδας
για τους βωμούς και τις Εστίες
την ψυχή μου ορθώνω
και τον κίνδυνο θ' αντικόψω με όπλα.
Κίνδυνος είναι μια πλούσια χώρα
Και στα όπλα τρισδόξαστη
Έχθρα να έχει για την πόλη μας τούτη.
Ο Δίας μας σύμμαχος. Δεν τους φοβάμαι.
Ο Δίας προστάτης του δίκιου.
Δεν θα τους βάλω ποτέ τους θνητούς
Απ' τους θεούς μας πιο πάνω.
Ω θεά Αθηνά μας Σεβάσμια
Δική σου η γη και η πόλη μας
Μάνα και Άνασσα και Προστάτρια
Διώξ' τον αυτόν τον άδικο πάνοπλο
Άδικο είναι να χάνω το σπίτι μου
Επειδή είμαι δίκαιος.
Θα σε τιμούμε αιώνια θεά με θυσίες
Ποτέ δεν θα πάψουν
Τα τραγούδια για σένα
Κι οι χοροί κάθε μήνα
Και οι ικεσίες μας πάντα.
Θ' αντηχούν στον αέρα
Προσευχές ολονύκτιες στις μεγάλες γιορτές σου.»
Σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται ο ημεροδρόμος ,
κρατώντας στην παλάμη του την φλόγα της ελπίδας, της ειρήνης, της
ζωής και της προσπάθειας για τον μαραθώνιο που ζούμε καθημερινά.
Περνά ανάμεσά τους και φτάνει στον βωμό. Τον ανάβει. Όλος ο χορός
συσπειρώνεται γύρω του