Το κόκκινο κασκόλ

του Γιώργου Δουατζή

η παρουσίαση του έργου του ποιητή 

    Ολόκληρη η εκδήλωση σε 20 βίντεο με την
επιμέλεια του Ναπολέοντα Ροντογιάννη 

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μανδραγόρας η νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Δουατζή, Το κόκκινο κασκόλ. Είναι το εικοστό τέταρτο βιβλίο του Γ. Δουατζή, με το οποίο συμπληρώνονται σαράντα χρόνια εκδοτικής του παρουσίας (1976-2016).

Η συλλογή περιλαμβάνει εξήντα επτά ποιήματα γραμμένα το διάστημα των τελευταίων τριών ετών. Ποιήματα που προχωρούν πολύ πέρα από έναν διάλογο με τον φανταστικό ή πραγματικό αναγνώστη. Ποιήματα που εκτείνονται δυναμικά σε όλα τα σύγχρονα κοινωνικά, πολιτισμικά, αισθητικά και ηθικά σημαινόμενα. Ποίηση πολιτική, υπαρξιακή, ερωτική. Μια έκδηλη διαπάλη οργής και καταδίκης όσων συμβαίνουν και όσων ένας δημιουργός οφείλει να επισημάνει. Μια παραγωγή-απολογισμός καθημερινών και ταυτοχρόνως αιώνιων στιγμών στην πορεία του ανθρώπου.

Παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την Τετάρτη 20 Απριλίου 2016, στο Polis Art Cafe, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα. 

Γιώργος Δουατζής, Το κόκκινο κασκόλ, Ποίηση, εκδόσεις Μανδραγόρας

Εξώφυλλο Μιχάλης Αμάραντος 

σελ. 96

O Γιώργος Δουατζής απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

 

Κόκκινο κασκόλ

 Δεν μπορούσα να αφαιρέσω τον κόσμο. Αλλά, μπορούσα να αφαιρέσω τον εαυτό μου από τον κόσμο, όποτε εγώ αποφάσιζα, πράγμα που με γέμιζε αυτοπεποίθηση

Για τούτη τη μεγάλη έξοδο, φρόντιζα πάντοτε πολύ επιμελημένα την εμφάνισή μου, διότι είχα να κρύψω πάμπολλες πληγές. Εκείνοι θαύμαζαν την κομψότητά μου, και οι πιο ανόητοι την ζήλευαν κιόλας

Πώς να τους πείσω ότι το κόκκινο που έβλεπαν δεν ήταν του κασκόλ...

 

Η συντροφιά

Και βέβαια, δεν χτύπησε κανείς την πόρτα. Πανάκριβες οι παρουσίες και οι επισκέψεις έχουν κόστος υψηλό. Μόνον το παρελθόν μού χτύπησε ξανά την πόρτα. Είχε ξεχάσει πως συνήθισα τις απουσίες κι οι μνήμες της απώλειας μόνιμη συντροφιά. Δεν υπάρχει ελευθερία, μου είπε, ας ομορφύνουμε τις φυλακές μας, λησμονώντας πως ήταν φυλακισμένο μέσα στις παλαιότερες των αναμνήσεων.

Και ο καθρέφτης σίγησε, σαν μια πόρτα που την χτυπάει ο άνεμος και δεν βγαίνει ήχος κανείς, αλλά, έτσι κι αλλιώς, εγώ ήμουν απασχολημένος, διερωτώμενος πόσο βάρος μπορεί να έχει ένα και μόνο δάκρυ ή πόσες νύχτες δεν έχουν τέλος 

 

Από την ποιητική συλλογή “Το κόκκινο κασκόλ”            

περισσότερα για τον Γιώργο Δουατζή

www.douatzis.gr