Ο Γιατρός


Άνοιγαν οι μεγάλες πόρτες της ζωής

κι έκλειναν οι μικρές της μικροψυχής

 

 

Βιβλίο της Γεωργίας Σκοπούλη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΔΩΔΩΝΗ" πατήστε εδώ

 


Νίκος Σκοπούλης
ο Γιατρός

Η ευγενική του συμπεριφορά, ο τρόπος που χαιρετούσε, το μειλίχιο ύφος όταν μιλούσε, λες και σε έκανε να μην μπορείς εσύ να φερθείς διαφορετικά.

 

       Δεν ήταν η ιδεολογία που διαμόρφωνε τη συμπεριφορά. Ήταν η συμπεριφορά που έμπρακτα έδινε νόημα και στην ιδεολογία. Με την έννοια αυτή η στάση του γιατρού υπερέβαινε τα όρια της οποίας ιδεολογίας και άγγιζε εκείνα της καθολικότητας.

 

       Όπως είναι στη Ζωή είναι και στον αγώνα. Με την ίδια πραότητα που σκύβει στον ασθενή του, σκύβει και στη Μακρόνησο να πάρει την πέτρα που θα χτίσει τον τοίχο του παιδεμού του. Αυτό που κάνει εκφράζει απόλυτα αυτό που είναι.

 

       Τρία χρόνια συνέχεια το πήγαινα στο Σκοπούλη. Ήταν ο γιατρός των φτωχών, κόρη μου. Μούδινε τα φάρμακα, τις κρέμες, και με πλήρωνε κιόλας. Μούδινε τα χρήματα για τα εισιτήρια ή για το ταξί αν το παιδί ήταν πολύ άρρωστο.

 

       Δεν ήταν πολιτικός με την τρέχουσα έννοια. Ήταν άλλο.

 

       Τόσο που προτίμησε να τα πάρει στον τάφο, αυτή την εξήγηση δίνω, άλλη δεν έχω, δεν έπρεπε να είναι τόσο λεπτός, ποτέ κανέναν δεν θα κατηγορούσε, δεν θα ενοχοποιούσε, ξεπέρασε το όριο της λεπτότητας, άθελά του βρέθηκε ένα βήμα πριν την ύβρη την αρχαία…..

 

       Το βασικότερο όμως εφόδιο που είχε ήταν η αγάπη για τον συνάνθρωπο, ιδιαίτερα για τον πάσχοντα και τον αδικημένο.

       Αυτό ήταν η προίκα που φέρνει ο άνθρωπος μαζί του την ώρα που γεννιέται.

  

   

Δείτε και το βιβλίο της συγγραφέως "Αυτές που γίναν ένα με τη γη" ►

    

Το εξώφυλλο του βιβλίου

 
τον φάκελο «βιβλίο»
   τον διαβάσανε:
  

      αριθμός επισκεπτών