ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΜΟΥΣΕΙΟ Γ.Ι.ΚΑΤΣΙΓΡΑ
Την Πέμπτη 7 Απριλίου 2009, εγκαινιάστηκε
η έκθεση
«Βασίλης Καζάκος, Χαρακτική»
στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας- Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα
Την
έκθεση επιμελήθηκε η ιστορικός
τέχνης Λουϊζα Καραπιδάκη.
Στην
έκθεση παρουσιάστηκαν χαρακτικά έργα του Βασίλη Καζάκου από τα
φοιτητικά του χρόνια έως και τις τελευταίες του δημιουργίες του
2006. Ο Βασίλης Καζάκος, ήταν ένας πρωτοπόρος χαράκτης που δεν
δίστασε σε όλη του την καλλιτεχνική πορεία να πειραματίζεται τόσο
στις τεχνοτροπικές του αναζητήσεις όσο και στις τεχνικές της
χαρακτικής τέχνης.
Την έκθεση
συνόδευε τόμος με την
αναδρομική εργασία του Βασίλη Καζάκου, ζωγράφου - χαράκτη και
καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών, από το 1965 έως και το 2005. Το
εικαστικό έργο του Βασίλη Καζάκου, τόσο ως προς την τεχνοτροπία του
εικαστικού του λόγου, όσο και ως προς τις τεχνικές της χαρακτικής,
παρουσιάζεται για πρώτη φορά αποτυπωμένο σε μία έκδοση 350 σελίδων.
Τις σελίδες της έκδοσης κοσμεί ένας μεγάλος αριθμός έργων του
καλλιτέχνη, από τα πρώιμα έργα της περιόδου 1965-1974, τα ερωτικά,
τους τροχούς, τα λούνα παρκ, τα φτερωτά ποδήλατα, τις Κυριακές, τα
σπίτια στο Κάστρο, τα Bar, καθώς και αυτοπροσωπογραφίες. Επίσης, για
πρώτη φορά δημοσιεύονται τα έργα ζωγραφικής του Καζάκου (λάδια,
υδατογραφίες, σχέδια) μαζί με τα χαρακτικά του: βαθυτυπίες σε
Plexiglas, βαθυτυπίες σε ξύλο, ξυλογραφίες, καθώς και πρωτότυπες
σημειώσεις του καλλιτέχνη. Τέλος, υπάρχουν διάσπαρτα αποσπάσματα από
τις λιγοστές συνεντεύξεις που είχε δώσει ο Β. Καζάκος. Πρόκειται για
μία πλήρη αρχειοθέτηση, καταγραφή και μελέτη των έργων του, η οποία
αναδεικνύει τη συστηματική του έρευνα πάνω στα υλικά και τις
τεχνικές χαρακτικής που ο ίδιος χρησιμοποιούσε.
Στόχος της
έκδοσης ήταν να γνωρίσει το ευρύ κοινό την καλλιτεχνική πορεία του,
από το ξεκίνημα έως και τις τελευταίες αναζητήσεις, καθώς και τις
άγνωστες πτυχές του έργου του. Τα έργα που παρουσιάζονται στον τόμο
ανήκουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και είναι χωρισμένα σε δέκα
θεματικές ενότητες.
Τα έσοδα
της έκδοσης θα διατεθούν για το υπό ίδρυση Μουσείο «Βασίλης
Καζάκος», σε διατηρητέο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πόλης των
Ιωαννίνων.
Η έκδοση
πραγματοποιήθηκε με την ευγενική χορηγία της Εθνικής Τράπεζας, των
Αγαθοεργών Καταστημάτων και του Ιδρύματος Κατσάρη και προλογίζεται
από την Ελένη Αρβελέρ. Την έκδοση επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης
Λουϊζα Καραπιδάκη.
Βασίλης Καζάκος: ένας
πρωτοπόρος χαράκτης
Βασίλης Καζάκος
Το χαρακτικό έργο του Βασίλη Καζάκου είναι αποσπασματικά γνωστό στο
ευρύ κοινό από τη μακρόχρονη εκθεσιακή πορεία του, ενώ ένα μεγάλο
μέρος είναι γνωστό μόνο στο φιλότεχνο κοινό.
Στην παρούσα έκθεση ο στόχος είναι να παρουσιαστούν αναδρομικά τα
χαρακτικά του καλλιτέχνη, ώστε να αναδειχθούν τόσο οι πρωτοποριακές
τεχνικές του, όσο και οι εικαστικές του προτάσεις.
Ο Βασίλης Καζάκος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της
έγχρωμης ξυλογραφίας στην Ελλάδα, δεν αρκέστηκε στις εκφραστικές
δυνατότητες της ξύλινης επιπεδόγλυφης επιφάνειας, αλλά προχώρησε και
σε χαράξεις άλλων υλικών και σε εφευρέσεις νέων τεχνικών. Χάραξε
πρώτος σε
plexiglas και τύπωσε με τη μέθοδο της βαθυτυπίας με ξηρή
χάραξη δηλαδή με «την τεχνική
της eau-forte
και όχι της
pointe-seche
και ( τύπωσε) με δύο περάσματα από το πιεστήριο, στο πρώτο ανάγλυφα
(σαν ξυλογραφία) και στο δεύτερο βαθυτυπικά (σαν χαλκογραφία)».
Συνδύασε την κλασική μέθοδο της ξυλογραφίας με τη βαθυτυπία,
χρησιμοποιώντας δύο μήτρες ξύλινες για τις έγχρωμες επιφάνειες και
μια μήτρα
plexiglas για τα μαύρα. Δημιούργησε
χαλκογραφίες που δίνουν την αίσθηση του
vernis
mou
και της
aquatinta, αλλά έχουν γίνει με
bitum και
emulsion
στο repromaster.
Φιλοτέχνησε ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων τυπώνοντας σε
τέσσερις διαφορετικές μήτρες, ενώ παράλληλα, επινόησε και ανέπτυξε
μια πρωτόγνωρη μικτή τεχνική,
βαθυτυπία σε ξύλο με κόλα και σμυρίγδι, για να αποδώσει
καλύτερα τις ανάγλυφες επιφάνειες, συγγενική προς τις τεχνικές της
mezzotinta
και του
collagraph.
Λάτρης της
χαρακτικής τέχνης, αθεράπευτα μανιώδης δημιουργός τύπωνε ξανά και
ξανά τις παλαιότερες μήτρες γιατί υποστήριζε ότι «το
χρώμα και ο τρόπος του τυπώματος παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο» και
σημείωσε ακόμα
«χρησιμοποιώ τα τρία βασικά χρώματα, αλλά φτιάχνω και «ντεγραντέ»
και προσέχω τις
«συμπτώσεις» των χρωμάτων, ώστε τα τρία βασικά χρώματα (κόκκινο,
ώχρα και μπλε) μαζί με τα λευκά να πολλαπλασιάζονται. Ο στόχος μου
είναι πάντα να αποδείξω ότι η χαρακτική είναι ζωγραφική».
Λουϊζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης,
μόνιμος συνεργάτης του
Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της
Ακαδημίας Αθηνών.